Zodra ons leven in wat rustiger vaarwater kwam, en er een kindje op komst was vonden we het tijd een lang gekoesterde wens te vervullen. Een hondje! Vele rassen passeerden de revue. Agnes blokkeerde de eerste neiging van Klaas om te gaan voor een Ier of Duitse dog. Was ook niet handig in een rijtjeshuis… Het kleine boekje “Kent u de Schapendoes” gaf de doorslag. Een middenslag hondje , een zeldzaam huisdierras in opbouw door een klein groepje enthousiastelingen en dan die ogen en prachtige vacht! Verkocht en nooit meer overgegaan.
Als eerste kwam Does (Egje van Doeras) bij ons wonen. Na een tijdje op de wachtlijst mochten we haar gaan halen in Tiel. Does groeide op met onze eerste dochter en liet meeteen zien wat een fantastische “huishond” de schapendoes is . Je mag kleine kindjes nooit alleen laten met honden, en ook voor de schapendoes is een goede opvoeding nodig, maar als je ooit een met kinderen betrouwbare hond wilt….
Na het overlijden van Does hadden we tijd nodig. Direct een nieuwe hond nemen voelde als verraad. Maar na een tijdje kriebelde het toch weer. Deze keer zochten we een hondje met de focus op de schapendoes als scheperhondje. En met een groepje Kempische heide schapen in de wei leek ons dat wel wat. We kwamen uit bij Els Jetten en Caat (Caatje van ’t Drieverke) die in Zuid-Limburg bij de kudde werkte. Els gunde ons het enige teefje uit het kleine nest, Ciske (Durske Cis van ’t Drieverke) Wij blij! Werken met een hond bij de schapen vergt veel tijd en aandacht. Een enkele keer in het weekend is niet genoeg kwamen we achter. Het bleek uiteindelijk niet te combineren met mijn andere passie, werken in de natuurbescherming. Dus voordat we Cis ongelukkig zouden maken door haar weg te houden van haar passie het hoeden, hebben we dat gelaten. Voor het eerst kwam de gedachte aan een nestje op en we vroegen een kennelnaam aan. Een druk leven voorkwam dat we met Cis doorzetten. Fokken kun je er niet even bij doen.
Ook na Cis lastten we een doezenpauze in. We leerden daar wel van dat we beter weer een pup in huis kunnen nemen voor we afscheid van de oude hond moeten nemen. En nu woont dus Noor(Eleanor Xelly van het Molengat) bij ons. Voor het eerst in onze doezenloopbaan mochten we meepraten over de keuze van een hondje uit een nest. En wat voor een nest! Het is altijd moeilijk om er een vinger op te leggen, maar de Molengat honden kwamen steeds weer bovendrijven bij onze zoektocht naar een pup. Noor was al snel onze favoriet uit het nest, maar dat vond de fokster ook! Dubbel blij dat we uiteindelijk Noor mee naar Brabant mochten nemen.
